Kora dębu

Dąb to drzewo osiągające duże rozmiary, będące też symbolem siły i długowieczności. Znane są okazy żyjące ponad 700 lat. Dęby ceniono ze względu na twarde, trwałe drewno, którego używano do budowy domów i statków. Dobrze znanym zastosowaniem kory dębowej jest garbowanie skóry. Dąbrowy, czyli lasy dębowe, sadzono w celu pozyskania surowca dla budownictwa i garbarstwa. Kory dębu używano od wieków w medycynie ludowej do leczenia ran oraz przeciwko biegunkom.

Obecnie w lecznictwie wykorzystuje się korę dębu szypułkowego (Quercus robur L.) i bezszypułkowego (Quercus sessilis E.). Oprócz kory (Quercus cortex) surowcem leczniczym są też dębianki (Gallae Quercus, galas dębowy), narośla na pędach i liściach dębu. Głównym surowcem farmaceutycznym jest kora uzyskiwana z młodych pni i gałęzi, zbierana wczesną wiosną przed rozwojem liści i wysuszona.

Najważniejszymi bioaktywnymi składnikami tego surowca są związki polifenolowe, garbniki (taniny). Ich zawartość sięga 10%; zgodnie z Farmakopeą Polską VI nie powinna być mniejsza niż 4% (w przeliczeniu na pirogalol). W korze dębu są garbniki hydrolizujące (galotaniny i elagotaniny – połączenia estrowe kwasu galusowego i elagowego) i niehydrolizujące (skondensowane). Główne związki to monomery (katechina, epikatechina, galokatechina, galusan-3-O-epigalokatechiny i epikatechiny), dimery (katechiny, galokatechiny, leukodelfinidyny), oligomery oraz polimery zawierające różne połączenia (wiązanie 6’,8 lub 4,8). Z kory dębu wyizolowano również szereg innych związków polifenolowych, takich jak: katalagina, weskolagina, pedmolagina, flawonoidy (kwercetyna, kwercytryna), wolne kwasy fenolowe (elagowy i galusowy). Kora zawiera małe ilości związków triterpenowych, związki żywicowe i sole mineralne.

Związki polifenolowe (elagotaniny, proantocyjanidyny) są także obecne w drewnie, liściach i żołędziach.

Garbniki mają działanie ściągające. Tworzą trwałe połączenia z białkami błon śluzowych m.in. jelit. Warstwa zdenaturowanego białka hamuje przenikanie wody ze światła jelit. W przypadku biegunek można więc spowodować zagęszczenie mas kałowych. Przy zatruciach pokarmowych zmniejsza się możliwość przenikania toksyn z treści pokarmowej na zewnątrz jelita.

Stwierdzono także, że dzięki obecności wielu związków polifenolowych kora dębu ma działanie przeciwzapalne. Dlatego znajduje zastosowanie m.in. w leczeniu łagodnych stanów zapalnych błony śluzowej jamy ustnej i skóry. Może być również stosowana w formie okładów, aby złagodzić swędzenie i pieczenie związane z hemoroidami. Kora dębu jest także składnikiem mieszanek ziołowych, np. do stosowania w łagodnych stanach zapalnych zewnętrznych narządów płciowych.

Zalecenia
Kora dębowa jest stosowana wewnętrznie w leczeniu nieswoistych ostrych biegunek wywołanych przez bakterie i wirusy, w przypadku zatruć pokarmowych. Zewnętrznie jest stosowana w leczeniu stanów zapalnych w jamie ustnej (dziąsła, gardło), stanów zapalnych skóry w okolicach narządów płciowych, żylaków odbytu, owrzodzeń żylakowych, niewielkich oparzeń czy egzemy.
Dawkowanie
Do stosowania wewnętrznego kory dębu, zgodnie z monografią Komisji E: dawka dobowa to 3 g surowca. Zewnętrznie do przemywań, okładów i roztworów do płukania: odwar z 20 g surowca na 1 litr wody. Do kąpieli: 5 g  surowca na 1 litr wody.
Uwaga!

Gorące kąpiele z dodatkiem kory dębu nie są wskazane w przypadku dużych uszkodzeń skóry lub zakażonych ran oraz w chorobach zakaźnych z gorączką, niewydolnością serca, nadciśnieniem. Stosowanie wewnętrzne może powodować ograniczenie resorpcji zasadowych leków, np. alkaloidów. Nie stosować łącznie z preparatami zawierającymi sole żelaza i magnezu. Przy biegunce trwającej dłużej niż 3–4 dni konieczna jest wizyta u lekarza. Doustnie napary z kory dębu powinny być stosowane nie dłużej niż 3 dni.

Zastosowania kosmetyczne
Napar z kory dębowej jest stosowany do pielęgnacji przetłuszczających się i wypadających włosów. Nadaje się zwłaszcza do płukania ciemnych włosów, bowiem daje efekt przyciemniania. W przemyśle kosmetycznym wyciąg z kory dębu to popularny składnik szamponów do ciemnych włosów oraz płynów do higieny intymnej.

Autor: prof. Iwona Wawer

Zapoznaj się z produktem

Polecane artykuły

Zioła a zdrowie

Zioła a biegunka

Biegunka może mieć różne przyczyny. Aby móc trwale ją wyeliminować, należy ustalić, co leży u…

Więcej
Ziołolecznictwo

Historia ziołolecznictwa

Zioła towarzyszą człowiekowi od początku historii, każda cywilizacja miała swój zestaw roślin jadalnych i leczniczych...

Więcej
Właściwości ziół

Nasiona lnu

Len jest rośliną o wszechstronnym zastosowaniu. W medycynie wykorzystuje się zarówno nasiona, tzw. siemię lniane,…

Więcej
Właściwości ziół

Owoc borówki czernicy

Czarne jagody to bogate źródło związków polifenolowych, głównie barwników antocyjanowych (glikozydy cyjanidyny, delfinidyny, malwidyny), ich…

Więcej
Właściwości ziół

Morwa biała

Morwa biała bogata jest w białka, węglowodany, wapń, żelazo, kwas askorbinowy, β-karoten, tiaminę, kwas foliowy…

Więcej
Zioła a zdrowie

Zioła w dermatologii (trądzik)

Trądzik to powszechna wśród młodzieży dolegliwość skórna, objawiająca się zaskórnikami i grudkami powstającymi w wyniku…

Więcej
Zioła a zdrowie

Zioła a stany zapalne jamy ustnej i gardła

Stany zapalne jamy ustnej, przyzębia i gardła dobrze reagują na leczenie naturalnymi preparatami. W takich…

Więcej
Ziołolecznictwo

Zioła lecznicze: gwarancja jakości i leczniczego działania

Zachęcamy do szerokiego stosowania ziół w kuchni, do ich uprawy w przydomowym ogródku i na…

Więcej
Właściwości ziół

Czystek

Czystek (Cistus incanus) to krzew o białych, różowych i czerwonych kwiatach, rośnie w krajach...

Więcej